Ben tekstilde çalışan bir kadın işçiyim. Yaşamak için çalışmak zorundayım. Tek maaşla geçinilmiyor. Çalışırken kadın olduğumuz için iki kez sömürülüyoruz. Çalıştığımız yerlerde kadınlara karşı ayrımcılık ise had safhada. Sürekli hakaretlere maruz kalıyoruz. İşyerinde mesaiye kalma zorunluluğumuz var. Kalmak istemediğimizde ertesi gün burnumuzdan getiriliyor. Bize bırakılan kısıtlı zaman içerisinde diğer görevlerimizi yapmaya çalışıyoruz. Robotlaşıyoruz.
İşyerindeki sömürü yetmezmiş gibi evde de işler bize bakıyor. Evdeki her iş, yapılması gereken her şey kadının göreviymiş gibi algılanıyor. Kısıtlı boş zamanımda ev işlerimi yapmaktan eşime ve çocuğuma zaman ayıramıyorum. Sosyal hayatımız yok.
Bu düzen böyle gitmemeli. Biz ezilmemeliyiz, kadınlar birlik olmalı. Örgütsüz halk köle halktır.
Bir tekstil işçisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder