Patronun kurnazlığı, işçinin saflığı!

Ben Gıda Çarşısı’nda çalışan bir işçiyim. Bir süredir çevremizdeki tekstil işçisi arkadaşlarla biraraya geliyor ve sorunlarımızı tartışıyoruz. Bu sayede haklarımızın neler olduğunu öğreniyor, diğer işletmelerde olup bitenlerden haberdar oluyoruz. Aynı zamanda bir bülten de çıkartıyoruz. Geçenlerde bu çalışmalardan haberdar olan bir arkadaş sorun yaşayan başka bir arkadaşı bize yönlendirdi. 350 TL maaş aldığını ve sigortasının doğru dürüst ödenmediğini söyledi. Ben de asgari ücretin altında ve sigortasız çalıştırmanın yasak olduğunu söyledim. O da kimse ses çıkartmıyor dedi. Sonra da olayı anlattı. Hem dehşete kapıldım, hem de arkadaşlarım adına çok üzüldüm.


Patron şöyle bir uygulama yapıyormuş: İşçi maaşları için bankaya 750 TL yatırıp 400’ünü işçilerden geri alıyormuş. İşçiler de parayı kuzu kuzu veriyormuş! Ben hep birarada davranırlarsa sorunu çözebileceklerini, parayı geri vermemeleri gerektiğini söyledim. Ama işçi arkadaş yaptığını o kadar doğal buluyordu ki “Nasıl olur, o patronun parası, parasına nasıl el koyarız” demekte sorun görmüyordu.

Patron işçilere öyle bir oyun oynuyordu ki hem 350 TL’ye çalıştırıyor, hem de yasal kılıfını hazırlıyordu. Patronu Çalışma Bölge Müdürlüğü’ne şikayet etseler bile bordro 750 TL göründüğü için hiçbirşey kanıtlanamıyordu.
Arkadaşlar bizler cahil bırakılmış olabiliriz, çalışmaktan kendimizi eğitmeye vaktimiz de olmayabilir. Ama kafayı kaldırıp bir bakalım şu dünyaya! Günde 10-12 saat çalışıp nasıl 350 TL ücrete razı olabiliriz ki? Hadi razı olduk diyelim, gözgöre göre patronun bizi böyle kullanmasına, yasaları aşmak için hesabımıza para yatırmasına, sonra da bunu bizden geri almasına nasıl evet deriz! Bu arkadaşlar birleşip mücadele etseler ne kaybedecekler, 350 TL’yi mi? Ben asgari ücret alıyorum. Ama geçinemiyorum, pahalılık ortada. 350 TL ile bu arkadaşlar ne yapıyorlar ki?

Lütfen bizi aptal yerine koyup aşağılamalarına, Ortaçağ köleleri gibi davranmalarına izin vermeyelim. Biz varsak onlar da var. Biz varsak yaşıyorlar. Biz ürettiğimiz için rahat rahat gezip içip eğleniyorlar. Neden onlar daha iyi yaşasın diye üç kuruşa evet diyelim ki?

Gıda Çarşısı’dan bir tekstil işçisi